Haft Richelieu powstał przed wiekami we Włoszech, w okolicach Wenecji, stąd jego nazwa: haft wenecki. Najogólniej mówiąc jest to haft biały (chociaż zdarzają się inne kolory) z wycinanymi otworami, które zapełniane są słupkami, pajączkami i innego rodzaju pętelkami. W ten sposób tworzy się wyjątkowej urody haft. Tym rodzajem haftu najpierw zdobiono wytworną odzież, żeby potem stosować go do ozdabiania galanterii stołowej i pościeli. Haftowanie tym sposobem wymaga dużo pracy i wytrwałości. Za to efekty potrafią być olśniewające.
Jak wykonać haft wenecki?
Najpierw trzeba wybrać tkaninę bawełnianą lub lnianą o średniej wielkości splocie. Zbyt drobny, będzie ciężki do wbijania igły, nie wspominając już o tym, że praca z drobną nitką wymaga większego wytężania wzroku. Zbyt gruba tkanina nie będzie wyglądała dobrze, bo ściegi będą zbyt widoczne. W każdym razie do konkretnej tkaniny trzeba dobrać odpowiednią grubość nici, którymi mamy zamiar haftować.
Przygotowany wzór kładziemy na tkaninie. Między niego a tkaninę wkładamy kalkę kreślarską, stroną barwiącą do spodu. Spinamy warstwy szpilkami. Całość kładziemy na twardym podłożu i prowadzimy twardy ołówek lub długopis przez wszystkie linie wzoru. W handlu czasem bywają gotowe wzory do naprasowania. Wtedy wzór należy stroną barwiącą przyłożyć do tkaniny i przygrzać żelazkiem od góry.
Po odbiciu wzoru, prowadzimy gęsty ścieg fastrygowy, przez wszystkie linie wzoru, oprócz pajączków i słupków. Dla lepszej jakości i trwałości haftu, warto poprowadzić ten ścieg podwójnie. W tym samym czasie wykonujemy zaznaczone pajączki i słupki. Polega to na przeprowadzeniu trzech nitek między brzegami: tam, z powrotem i tam. Następnie wracając owijamy ściśle na okrętkę wszystkie nitki. Po zupełnym powrocie, kontynuujemy ścieg fastrygowy.
Po przeprowadzeniu wszystkim fastryg i po wykonaniu według planu słupków i pajączków, wykonujemy ścieg dziergany. Jest to ścieg wykonany wszędzie tam, gdzie przywidziano otwory. Ścieg dziergany wykonuje się prostopadle do brzegu haftu. Każda nitka jest zadzierzgnięta z poprzednią i następną. Igła wchodzi z wierzchu materiału a wychodzi od spodu przez otwartą pętlę. Przy zaokrągleniach ścieg wykonuje się nieco rzadziej a przy okazji ukrywa się miejsca przyłączeń pajączków. Żeby praca była łatwiejsza, całą serwetę albo jej fragment umiejscawiamy w tamborku.
Po obrębieniu ściegiem dzierganym wszelkich brzegów otworów i brzegów samej serwety, można przystąpić do haftowania reszty środkowych elementów, jeżeli wzór takie przewiduje. Po zakończeniu haftowania przychodzi czas na najprzyjemniejszą część pracy. Serwetkę należy silnie wykrochmalić i wyprasować, żeby wycinanie otworów było wygodne. Trzeba to robić uważnie, żeby nie uszkodzić nitek haftu czy pajączków. Po wszystkim jeszcze raz pierzemy delikatnie serwetę, dając tyle krochmalu, ile uważamy. Prasujemy lewą stronę serwety na miękkim podłożu i potem już tylko podziwiamy własne dzieło.
Na portalu https://www.sn2world.com/pl/ zachęcamy szczególnie do zapoznania się z artykułem na temat: rodzaje elektrod spawalniczych.